Od Demosceny do Warner Chappell – Muzyczna podróż Kromproom i współpraca z Carlosem Perónem

W 2001 roku rozpocząłem produkcję debiutanckiego albumu, nad którym pracowałem niemal dwa lata. Moje domowe studio składało się z komputera z interfejsem audio i profesjonalnym oprogramowaniem, a także dwóch syntezatorów – Yamahy QS-300 i Yamahy PSR-510. Instrument QS-300 miałem okazję wykorzystać dzięki uprzejmości mojego przyjaciela, Pawła Rybińskiego.

Inspiracje czerpałem z lat spędzonych w środowisku Demosceny oraz od artystów, którzy kształtowali moją muzyczną tożsamość – od Kraftwerka, Marka Bilińskiego i Yello, po The Prodigy, Future Sound of London, Orbital, Moby'ego i Depeche Mode. Fascynowały mnie zarówno mroczne, jak i bardziej eksperymentalne brzmienia – od Agressiva 69, Fluke i The Crystal Method, po Ventylator i Aya RL.

Tworząc jako Kromproom, nie podążałem za konkretnymi trendami czy gatunkami. Moja muzyka wynikała z wewnętrznych przeżyć i emocji. Rodzinne problemy, które towarzyszyły mi w tamtym czasie, w naturalny sposób przenikały do moich kompozycji, nadając im mroczniejszy charakter. Dzięki temu album zyskał odbiorców, którzy poszukiwali czegoś więcej niż tylko dźwięków – szukali emocji i autentyczności.

W 2003 roku opublikowałem kilka utworów z albumu Black Import w formacie mp3 na portalu Wirtualna Polska. Słuchacze mogli głosować na wybrane kompozycje, wysyłając SMS-y. Utwór "Never Stop" osiągnął czołową trójkę na liście przebojów w kategorii muzyki transowej.

W 2005 roku założyłem profil na platformie Jamendo, gdzie udostępniłem część utworów z debiutanckiego albumu na licencji Creative Commons. W 2007 roku Jamendo nawiązało współpracę z Deezerem oraz jednym z pierwszych dystrybutorów muzyki cyfrowej – firmą Zimbalam. Postanowiłem założyć konto na Zimbalam i wysłałem Black Import na globalny rynek. Był to również symboliczny początek mojej wytwórni – Kromp Room.

Choć brakowało mi środków na profesjonalny marketing, satysfakcja z tego kroku była ogromna. W kolejnych latach intensywnie pracowałem nad remiksami – zarówno własnych kompozycji, jak i utworów innych artystów. Efektem tego był album Roomixes, będący zbiorem różnorodnych reinterpretacji.

Domowe studio, Krosno Odrzańskie 2009. Fot. Krompiu.

W 2010 roku, pewnego weekendowego poranka, przeglądałem internet i sprawdzałem, co dzieje się w mojej sieci kontaktów. Zalogowałem się na MySpace i wtedy zobaczyłem krótką, ale treściwą wiadomość:

Carlos Perón: „Cześć, robisz świetną muzykę, nie chciałbyś jej wydać w mojej wytwórni?”

Fot. Jerzy Szmit. Projekt okładki Piotr Krompiewski.

Nie mogłem uwierzyć. Napisał do mnie sam Carlos Perón – współzałożyciel i były członek legendarnej formacji Yello. Po krótkiej wymianie wiadomości skontaktowaliśmy się telefonicznie. Od tego momentu wszystko nabrało tempa.

Miałem już na swoim koncie album Black Import, remiksowy Roomixes i kilka nowych kompozycji, w tym "Cyborg (NASA's Spacewalkers)". Cały mój dotychczasowy dorobek trafił do katalogu wytwórni Carlosa Peróna i został wydany cyfrowo.

Wkrótce stałem się członkiem niemieckiej organizacji praw autorskich GEMA, a moja muzyka zaczęła być publikowana przez Eisenberg i Warner Chappell Music. Dzięki temu otworzyły się przede mną zupełnie nowe możliwości.

Od lewej do prawej Carlos Perón, Piotr "Kromproom" Krompiewski. Fot. Lars Johna 2011.
Projekt King of Industrial, CP Studio, Niemcy. Poproszono nas abyśmy wyglądali groźnie:).